استئوآرتریت (OA)) بیماری‌ شایعی است که بسیاری از افراد بالای 60 سال را درگیر می‌کنند. OA با تخریب پیشرونده ماتریکس غضروف مفاصل همراه است و در نهایت منجر به ناتوانی و کاهش کیفیت زندگی در بیماران می‌شوند.

گلوکزآمین و کندروئیتین
این دو ترکیب از مهم‌ترین ترکیباتی هستند که به طور طبیعی در بدن وجود داشته و در ساخت و ترمیم غضروف مفاصل نقش دارند. گلوکزآمین و کندروئیتین باعث تسکین درد، بهبود عملکرد و رفع خشکی مفاصل شده و میزان تخریب مفاصل و از دست دادن غضروف را بیماران مبتلا به استئوآرتریت کاهش می‌دهند. مصرف گلوکزآمین و کندروئیتین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به استئوآرتریت را افزایش می‌دهد.

زنجبیل
زنجبیل یک گیاه دارویی محسوب می‌شود که خاصیت ضدالتهابی دارد. این گیاه حاوی ترکیبات بیولوژیکی فعالی از جمله جینجرول می‌باشد که مسئول بسیاری از خواص دارویی زنجبیل است. زنجبیل از دیرباز برای تسکین درد و ناراحتی‌های اسکلتی-عضلانی استفاده می‌شود و می‌تواند درد و ناتوانی را در بیماران مبتلا به استئوآرتریت کاهش دهد.

کلاژن
کلاژن پروتئینی است که در پوست، استخوان، عضلات و غضروف به فراوانی یافت می‌شود. کلاژن هیدرولیزات ترکیبی از آمینواسیدهایی است که ساخت کلاژن را در غضروف مفاصل تحریک کرده و باعث تسکین درد و بهبود عملکرد مفاصل در افراد مبتلا به استئوآرتریت می‌شود، در نتیجه اثرات مثبتی در بهبود استئوآرتریت و پوکی استخوان دارد. دریافت کلاژن تا 10 گرم در روز ایمن بوده و عوارض جانبی نخواهد داشت.

روی
روی در بدن نقش‌های آنتی اکسیدانی داشته و باعث کاهش سطح التهاب می‌شود. کمبود روی از تولید کندروسیت‌ها جلوگیری می‌کند و مکمل یاری با آن می‌تواند در برابر استئوآرتریت اثرات پیشگیرانه‌ای داشته باشد. همچنین روی یکی از مهمترین مواد معدنی موجود در استخوان‌ها نیز به شمار می‌رود و نقش مهمی در تحریک سلول‌های استخوان ساز، مینرالیزاسیون و در نهایت استخوان سازی ایفا می‌کند.

سلنیوم
سلنیوم جزئی از سیستم آنتی اکسیدانی بدن است که برای حفظ سلامت استخوان‌ها ضروری می‌باشد. این عنصر خواص ضد التهابی فراوانی دارد که می‌تواند به تسکین التهاب و درد مفاصل کمک کند.

منگنز
منگنز نیز عنصری‌ست که در تشکیل بافت‌های پیوندی و اسکلتی نقش دارد. بعضی مطالعات نشان می‌دهند همراهی منگنز با گلوکزآمین و کندروئیتین باعث افزایش بهبودی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت می‌شود.

مس
عنصری مهم در شکل گیری بافت همبند و رشته های الاستین و کلاژن غضروف‌های مفصلی به شمار می‌رود. کمبود مس اختلالات بافت پیوندی، کاهش مینرالیزاسیون و پوکی استخوان را به دنبال دارد.

کلسیم و ویتامین D3
از آنجایی که کلسیم فراوان‌ترین ماده معدنی موجود در بدن انسان است و بخش عمده استخوان‌ها را تشکیل می‌دهد، دریافت روزانه آن برای داشتن استخوان‌های مستحکم و متراکم ضروری است.
ویتامین D3 نیز با افزایش جذب کلسیم در روده‌ها و کاهش دفع از کلیه‌ها، نقش مهمی در رشد و استحکام استخوان‌ها ایفا می‌کند. کمبود ویتامین D3 باعث ضعف و شکنندگی استخوان‌ها شده و احتمال بروز استئوپروز (پوکی استخوان) را افزایش می‌دهد. همچنین دریافت کلسیم و ویتامین D3 کافی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت توصیه می‌شود، بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند دریافت بیشتر ویتامین D3 با کاهش تخریب غضروف مفاصل مرتبط است.

ویتامین C
ویتامین C برای ساخت کلاژن که پروتئین اصلی بافت‌های پیوندی می‌باشد (غضروف، ماتریکس استخوان و تاندون‌ها) ضروری است و می‌تواند باعث کاهش تخریب مفاصل شود.

ویتامین E
ویتامینی با خاصیت آنتی اکسیدانی بالا است و با استرس‌های اکسیداتیو و التهاب موجود در بدن مقابله می‌کند.

ویتامین B12 و فولیک اسید
این دو ویتامین در تقسیم سلولی نقش دارند.