علائم کم خونی ناشی از فقر آهن

آهن یک ماده معدنی حیاتی است. بدن شما می تواند آهن را علاوه بر تغذیه روزانه از مکمل های غذایی دریافت نماید. آهن نقشی کلیدی در ساخت گلبول های قرمز خون که حامل اکسیژن هستند ایفا می کند. همچنین عنصری اساسی در ساخت عضلات می باشد. اگر بدن شما آهن کافی دریافت نکند، مبتلا به بیماری کم خونی ناشی از فقر آهن خواهید شد. علائم زیر در هنگام فقر آهن رخ می دهد.

خشکی و شکنندگی ناخن ها و مو

سردرد، بی قراری و تمرکز ضعیف

تپش قلب و تنگی نفس

خستگی و کم توانی

حساسیت به سرما

مس :

مقدار مس در بدن یک فرد سالم بین 100 تا 150 میلی گرم تخمین زده می شود. مس به طور وسیعی در طبیعت پخش و توزیع شده است. حتی برنامه های غذایی فقیر و نامناسب نیز، نیازهای افراد به مس را تامین می کنند.

کمبود این عنصر نادر است. کمبود مس (hypocupremia) معمولا در بیماران مبتلا به نفروزیس(نارسایی کلیه)، ویلسون، مبتلایان به سوء تغذیه پروتئین – انرژی و نوزادانی که در درازمدت تنها با شیر گاو تغذیه شده باشند، دیده می شود.

نوتروپنی (neutropenia) بهترین علامت مربوط به کمبود مس می باشد. نوتروپنی عبارت است از کاهش غیر طبیعی تعداد گلبول های سفید خون.

کبد مهم ترین منبع ذخیره مس در بدن می باشد. مقدار بسیار کمی از آن نیز در خون یافت می شود.

مس موجود در مغز و کبد جنین و نوزاد بیشتر از افراد بالغ است. این میزان بالاتر مس، برای پیشگیری از کمبود آن در دوران شیرخوارگی(مانند آن چه در مورد آهن نیز وجود دارد) است.

مس به عنوان کاتالیز کننده ی فعل و انفعالات شیمیایی مربوط به ساخت هموگلوبولین(جزء حمل کننده اکسیژن خون) عمل می کند.

بیشترین غلظت مس موجود در بدن، در کبد و قسمت های اصلی سیستم عصبی مرکزی مخصوصا مغز یافت می شود. مس در کبد ذخیره شده و از طریق اسیدهای صفراوی دفع می شود. مس باید در بدن با یک پروتئین ترکیب شود تا قابل استفاده گردد.

مس در همه سلول های بدن انسان یافت می شود. این ریز مغذی یک عنصر ضروری برای تولید ملانین در پوست انسان می باشد. ملانین مسئول ایجاد رنگ در چشم، مو و پوست می باشد.

مس یک آنتی اکسیدان قوی است؛ به این ترتیب که رادیکال های آزاد را از بین می برد و از آسیب های سلولی ها جلوگیری می کند. به نظر می رسد که اثرات ضد سرطانی نیز داشته باشد.

منگنز:

اولين بار کمبود منگنز در سال 1972 شناخته شد، که با  نشانه هاي کاهش وزن، التهاب پوستي، تهوع و استفراغ، تغيير رنگ پوست  و کاهش رشد مو بروز کرد.

ميزان نياز بدن روزانه در مردان 2.3ميلي گرم  و در خانم ها 1.8 ميلي گرم است واين ميزان در طي بارداري و شيردهي افزايش مي يابد.

منگنز به راحتي در روده جذب مي شود. رقباي منگنز در هنگام جذب عناصر دو ظرفيتي آهن و کبالت هستند.

منگنز جزئي از آنزيم هايي است که در متابوليسم کربوهيدرات ها و چربي ها فعاليت دارند.

منگنز در بسياري از ترکيبات آنزيمي ديگر نيز يافت مي شود. در مفاصل، بافت استخواني، رشد و ترميم بدن و رنگ مو نيز نقش مهمي دارد.