گلوکوهرب باریج اسانس – Barij Essence

عصاره گیاه گزنه (Urtica dioica ) و علف شور(Atriplex halimus)و برگ گردو(Juglans regia) و زیتون (Olea europaea) آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر: دیابت، نگرانی غالب برای سلامت عمومی در سرتاسر جهان است که به­صورت پیوسته در حال افزایش می­باشد. پیش‌بینی می‌شـود که شیـوع دیـابت از 4% در سال 1995 به 4/5% در سـال 2025 بـرسد. بیش از پنج میلیون نفر در کشور مبتلا به دیابت هستند. این بیماری موجب معلولیت، مرگ و میر و عوارض دراز مدت قابل توجه می‌شود و یک فاکتور خطر مهم برای بیماری‌های قلبی عروقی است. با توجه به افزایش میزان چاقی کودکان و بزرگسالان در جوامع امروزی، به نظر می‌رسد در دهه آینده دیابت شیوع بیشتری پیدا کند. اهداف درمانی در بالغین دیابتی عبارتند از: کنترل گلایسمیکHbA1C < 7%) ، قند خون قبل از غذا 130- 70 و قند خون بعد از غذا کمتر از 180 میلی‌گرم در دسی لیتر(، کنترل فشارخون (کمتر از 130:80میلی متر جیوه) و کنترل چربی‌های خون LDL) کمتر از 100، HDL در مردان بیش از 40 و در زنان بیش از 50 و تری‌گلیسرید کمتر از 150 میلی‌گرم در دسی لیتر(، لذا از داروها و روش‌های تغذیه‌ای مختلف استفاده می‌شود. استفاده از داروهای گیاهی به عنوان کمک درمان دیابت رایج می‌باشد. از حدود 26 گونه گیاهی مورد استفاده در درمان دیابت، گردو، علف‌شور، زیتون و گزنه قویاً توصیه شده‌اند لذا در فرمول داروی گلوکوهرب باریج از عصاره این گیاهان استفاده شده است. ایمنی مصرف این 4 گیاه بواسطه استفاده طولانی آنها در طب ملل مشهود است. در اروپا و خاور میانه مستنداتی دال بر درمان ازدیاد قند خون بوسیله تانن ها و فنولیک های موجود در برگ گردو وجود دارد. به نظر می رسد گردو هضم و ورود قند به جریان خون را کند می‌کند. در مطالعات in vivo و in vitro، ایمنی مصرف و اثرات قرصGlucolevel (نمونه مشابه داروی گلوکوهرب باریج) در کاهش قند خون بررسی شده است: در آزمون LDH، در فیبروبلاست‌های انسانی تیمار شده با غلظت‌های فزاینده این دارو، اثرات سمی دیده نشد. در مطالعاتin vivo نتایج مشابهی در رت‌ها مشاهده گردید( LD50: 25g/kg) . با توجه به تشدید (2 برابر شدن) دریافت گلوکز توسط سلول‌های مخمری و مهار جذب روده‌ای گلوکز (تقریباً 49%) در روده رت، اثرات ضد دیابت دارو مشخص شده است. علاوه بر این، در مقایسه با کنترل مثبت، 3-2 هفته درمان در رت‌های دیابتی شده با استرپتوزوسین، موجب کاهش قابل توجه میزان قند خون (از بیش از 50±400 میلی گرم در دسی‌لیتر به 22±210 میلی‌گرم در دسی‌لیتر، p<0.001) و بهبود قابل توجه دریافت گلوکز در تست تحمل گلوکز شد. همچنین در 16 داوطلب سنین 67-48 سال، با تشخیص اخیر دیابت نوع 2 که فقط تحت درمان با رژیم غذایی بودند، مصرف 3 قرص در روز برای مدت 4 هفته، موجب کاهش قابل توجه مقدار قند خون پایه از 40±290 میلی‌گرم در دسی‌لیتر به 20±210 میلی گرم در دسی‌لیتر در هفته اول مصرف شد. در ابتدای مطالعه، قند خون گروهی متشکل از 11 نفر از شرکت‌کنندگان، کمتر از 300 و در بقیه بیش از 300 میلی‌گرم درصد بود. از نظر کلینیکی در گروه اول مقادیر قابل قبول گلوکز طی3-2 هفته درمان و در گروه دوم طی هفته چهارم درمان حاصل شد. هیچگونه عارضه جانبی گزارش نشد. علاوه بر این، کاهش قابل توجه مقادیر HbA1C (از 03/1±2/8 به 94/0± 9/6) در 6 نفر مشاهده شد. نتایج این بررسی ایمنی مصرف، قابلیت پذیرش و اثربخشی ترکیب گیاهی دارو را نشان داد که به نظر می‌رسد برای تنظیم هموستاز گلوکز مکانیزم اثر متفاوتی داشته اما اثر هم افزایی دارند و موجب توازن طبیعی قند خون می‌شوند. مکانیزم احتمالی گیاهان مورد استفاده در این دارو ممکن است به شرح زیر باشد: ترکیب اصلی فعال در برگ زیتون، oleuropeoside است که با دوز 16 میلی‌گرم بر کیلوگرم علاوه بر اثرات کاهش‌دهنده فشار خون و چربی خون، اثر هایپوگلایسمیک قابل تشخیصی دارد. تانن‌ها و پلی‌فنولیک‌های برگ گردو آنتی اکسیدان‌های قوی هستند و جمع آوری قدرتمند رادیکال‌های سوپراکسید و هیدروکسیل را به عهده دارند. در یک مدل حیوانی دیابت و چاقی، ثابت شده که علف شور یک گیاه ضد دیابت کاملاً موثر است، همچنین موجب تقویت اثر انسولین می‌شود. عصاره گزنه دارای اثرات هایپوگلایسمیک است و تحمل گلوکز را بهبود می‌بخشد. آزمایشات in vitro نشان داده‌اند که این دارو ورود گلوکز به سلول‌های مخمری را در طی تخمیر بی‌هوازی تسهیل می‌کند که این اثر را به علف شور موجود در دارو نسبت می‌دهند. گزنه ممکن است تولید گلوکز بوسیله کبد را کاهش دهد در حالی که اولئوروپین برگ زیتون و تانن‌های برگ گردو به عنوان مهارکننده‌های آلفا- گلوکوزیداز عمل نموده و جذب کربوهیدرات‌ها در روده را کاهش می‌دهند