زینتوما گل دارو – Goldaru

– مواد مؤثره : مواد مؤثره شامل الکالوئیدها مانند ژنسیالوتین (Gentialutine)، و ژنسیانین (Gentianine)گلیکوزیدها شامل اماروپانین (Amaropanin)، اناروزورین (Anaroswerin). مواد متشکله روغن های فرار عبارتند از : بیزابولن، زینجی برن (Zingiberene) و زینجی برول. – آثار فارماکولوژی : تهوع یک بیماری نیست بلکه نشانه یک اختلال است. تعدادی از گیاهان دارویی از جمله زنجبیل در برطرف کردن آن مفید هستند. مطالعات اولیه بر روی حیوانات آزمایشگاهی اثر ضد استفراغ زنجبیل را به اثبات رسانیده است. عصاره های اتانولی و استونی زنجبیل به طور قابل ملاحظه ای استفراغ ناشی از سیس پلاتین در سگ را با مقادیر خوراکی 25، 50، 100 و 200 میلی گرم پیشگیری نمودند. Mowrey و Clayson اثر ضد استفراغ پودر خشک زنجبیل به مقدار 1.88گرم را با اثر 100 میلی گرم دیمن هیدرینات و دارونما (Placebo) روی علائم بیماری حرکت در 36 فرد بسیار حساس به این بیـماری بررسی نموده و متوجه شدند که اثر زنجبیل بر دیمن هیدرینات برتری دارد. در بررسی های بعدی معلوم شد که مواد مؤثره ضد تهوع و استفراغ موجود در زنجبیل جین جرول و شوگااولز (Shogaols و Gingerol) می باشند. همچنین در یک مطالعه بی خبری مضاعف که بر روی 1489 نفر داوطلب توریست انجام گرفته، معلوم شده است که زنجبیل قادر به پیشگیری تهوع و استفراغ مسـافرت های دریائی است و تقریباً 80% افراد تحت بررسی با مصرف 250 میلی گرم زنجبیل 2 ساعت قبل از عزیمت هیچگونه عارضه ای نشان نداده اند. در یک مطالعه بر روی 24 کودک مبتلا به هیپرکتونمی تحت درمان با زنجبیل (دوز روزانه 1.25 گرم) در مقایسه با متوکلوپرامید معلوم گردید که زنجبیل بسیار قدرتمند تر از متوکلوپرامید در پیشگیری از استفراغ مؤثر بوده است. اثر زنجبیل روی شدیدترین تهوع و استفراغ های حاملگی بررسی شده است. این حالت معمولاً بستری شدن در بیمارستان را اجباری می سازد. در یک مطالعه بی خبری مضاعف پودرریزوم زنجبیل به مقدار 250 میلی گرم چهار نوبت در روز موجب کاهش قابل ملاحظه ای در شدت تهوع و تعداد حملات استفراغی در 19 نفر از 27 مورد در اوایل آبستنی (کمتر از 20 هفته) گردیده است. نتایج این مطالعات بالینی موجب شده است که به علت بی ضرر بودن زنجبیل و مقدار مورد نیاز کم و نداشتن مشکلات ناشی از اثر تراتوژنی داروهای ضد استفراغ در دوران آبستنی، مصرف زنجبیل در دوران آبستنی جهت درمان تهوع و استفراغ توصیه گردد. مضافاً اینکه مصرف زنجبیل همراه با ویتامین B6 در مامایی زنان به عنوان یک درمان مؤثر تهوع و استفراغ در اوایل آبستنی در منابع علمی این رشته پیشنهاد گردیده است. اثر ضد استفراغ زنجبیل همچنین در خانم هایی که تحت جراحی عمده ژینکولوژیک قرار گرفته اند مشاهده شده است. در یک مطالعه بی خبری مضاعف 500 میلی گرم پودر ریزوم زنجبیل به طور چشمگیری تهوع و استفراغ را در مقایسه با دارونما کاهش داده است. این اثر بیشتر مربوط به تأثیر دارو روی دستگاه گوترشی بوده و مربوط به اثر روی سیستم اعصاب مرکزی نمی باشد. – زنجبیل و آرتریت : مطالعات آزمایشگاهی و بالینی متعددی اثر ضد درد و التهاب مفاصل (روماتیسم مفصلی) زنجبیل به اثبات رسانیده اند. محققین در بخش پزشکی محیط زیست دانشگاه Odense در کشور دانمارک 56 بیمار (28 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید، 18 بیمار مبتلا به استئو آرتریت و 10 بیمار مبتلا به ناراحتی های عضلانی) را تحت درمان با پودر زنجبیل قرار دادند. بیشتر از 75% بیماران گروه اول و دوم کم شدن درد و التهاب روماتیسمی را تجربه نمودند. بیماران گروه سوم کاملاً بهبود یافتند و درد عضلانی آن ها برطرف شد. هیچکدام از بیماران در طول دوره درمان که بین 3 ماه تا 2.5 سال طول کشید و طی روز مقداری بین 0.5 تا 1 گرم پودر زنجبیل دریافت می نمودند شکایتی از آثار جانبی نداشتند. نحوه اثر زنجبیل مربوط به مهار سنتز پروستاگلاندین و لوکوترین است. زنجبیل علاوه بر مواد مؤثره فراوان دارای مقدار زیادی آهن و کلسیم، جین جرول و پارادول است. جین جرول یک آنتی اکسیدان قوی است و رادیکال های آزاد را از بین برده اثر ضد التهاب نشان می دهد. علاوه بر این جین جرول اثر وقفه ای قوی تر از ایندومتاسین روی سنتز پروستاگلاندین دارد. قابل ذکر است که زنجبیل اثربخشی بسیار خوبی را روی آرتریت جوانان نشان داده است و از آنجایی که داروهای ضد التهاب کلاسیک (NSAIDs) در کودکان زیر دوازده سال منع مصرف دارد در این موارد زنجبیل جانشین مناسبی به حساب می آید. – تداخلات دارویی : زنجبیل به علت اثر ضد پلاکتی ممکن است خونریزی را افزایش دهد (به خصوص مقادیر بیشتر از 4 گرم در روز آن). در بیماران تحت درمان با وارفارین (داروی ضد انعقاد) با احتیاط کامل مصرف گردد. – عوارض جانبی : در افراد حساس به گیاهان دارویی ممکن است موجب بروز