انواع ریزش مو و عواملی که بر ریزش مو تاثیر میگذارد

ریزش مو معمولا به یک یا چند مورد از عوامل زیر مرتبط است:

سابقه خانوادگی: 

شایع ترین علت ریزش مو یک بیماری ارثی است که با افزایش سن اتفاق می افتد. این بیماری آلوپسی آندروژنیک، طاسی با الگوی مردانه و طاسی با الگوی زنانه نامیده می شود. معمولا به تدریج و با الگوهای قابل پیش بینی – عقب نشینی خط مو و لکه های طاسی در مردان و خالی شدن موها در امتداد تاج سر در زنان- رخ می دهد.

تغییرات هورمونی و بیماری ها:

 شرایط مختلفی از جمله تغییرات هورمونی به دلیل بارداری، زایمان، یائسگی و مشکلات تیروئیدی باعث ریزش موی دائم و موقت می شود. بیماری آلوپسی آره آتا که به سیستم ایمنی بدن مربوط است و با ریزش موی تکه ای همراه است، بیماری هایی که با ایجاد اسکار به علت وجود جای زخم باعث ریزش موی دائمی می شود، عفونت های پوست سر به علت وجود کرم حلقه ای و یک اختلال کندن موی وسواسی به نام تریکوتیلومانیا از دیگر عوامل ریزش مو هستند.

داروها: 

ریزش مو می تواند از عوارض جانبی مصرف برخی داروها مانند داروهای سرطان، آرتریت، افسردگی، مشکلات قلبی، نقرس و فشار خون بالا باشد.

استرس:

هنگامی که بدن شما تحت استرس فیزیکی جدی است، چرخه طبیعی رشد مو و استراحت می تواند مختل شود و در نتیجه ریزش مو، اغلب به شکل موهای نازک، ممکن است حتی به صورت توده ای بیرون بیاید. هر گونه ضربه به سیستم، مانند تصادف شدید، جراحی، سوختگی یا بیماری جدی نیز می تواند به فولیکول های مو شوک وارد کند.

مدل مو:

آرایش بیش از حد مو یا مدل مویی که موهای شما را سفت می‌کند، مانند پیگتیل‌ها یا میخچه‌ها، می‌تواند باعث نوعی ریزش مو به نام آلوپسی کششی شود. درمان های دائمی و روغن های داغ مو نیز می تواند باعث ریزش مو شود. اگر قسمتی از پوست سر زخم شود، ریزش مو می تواند دائمی باشد.

پرتودرمانی در ناحیه سر:

ممکن است موها مثل قبل رشد نکنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر از ریزش مو مداوم در خود یا فرزندتان مضطرب هستید، جهت درمان به پزشک مراجعه نمایید. زنانی که دچار عقب نشینی خط مو هستند باید با پزشک خود در مورد درمان زود هنگام صحبت کنند تا از ریزش مو دائمی به میزان قابل توجهی جلوگیری شود.